De
dag die apart begon
Op deze zaterdag was het bij het openschuiven van de
luxaflex grijs. De avond tevoren was
op het weerbericht nog volop zon te lezen, alleen dus niet bij mij. Mijn humeur
werd er niet beter op, maar straks zou het tij wel keren was mijn gedachte. Fietsen
met de buurman waren de woorden voor vandaag. Voorzichtig reed ik de stoep af
bij het afrijdgedeelte en kwam op de parkeerplaats, met zijn vele auto's. Een
'hallo' van de buurman kwam mij tegemoet en gaf aan dat we vanaf nu bijelkaar
zouden zijn. Het dorp Dieren waar we het kanaal zouden volgen tot een of ander
restaurant met een achtertuin ingericht als speeltuin. Toch volgde we de
verkeerde weg aangezien er geen kanaal te bekennen was. Wat nu? Na overleg
tussen ons beiden gingen we op richtingsgevoel naar het kanaal gezien het niet
bereikt was. Wel de weg die niet naar Drummen ging, maar wel zo heette. Mijn
twijfel maakte plaats voor de gok bij het kiezen van de juiste richting, wat terecht
bleek te zijn. Vlak naast het grand/café bevond zich de oliemolen, de ingang
naast de parkeerplaats vol met uitgestort grind. Na even zoeken naar een
geschikte plek, parkeerden we de tweewielers tegen een schuur. Vol verwachting
liepen we de molenruimte binnen, waarvan een dag eerder hadden gelezen dat de openingstijden
6 uur was opengesteld voor belangstellende. Met dit gegeven plus het feit dat
de zon bleef stralen maakte het een plezierige tocht door de aanwezig dorpen en
de bossen. Na het verdwalen op de openbare weg bewezen dat we al flink wat
kilometers hadden weggetrapt.
De bijbehorende grond van het natuurgebied maakte een
korte wandeling zeer gewenst. Afspraak is afspraak dus liepen we op goed geluk
een korte wandeling rechtsom de grote beek met een fontein in misschien wel
honderden waterstralen. Het bijbehorende landhuis dat ook wel 'Huys te Eertbeeck'
wordt genoemd, was het een herkenningpunt toen we twijfelden over het juiste
pad tussen de bomen. De ruime paden met zicht op een aantal koopwoningen en als
laatste gelukkig de olie molen, die een half uur wandelen had gekost. De uitleg
van de oude molenaar was een half uur geleden genoeg geweest om de geschiedenis
van het molenrad te begrijpen. Twee planken op elkaar met een aantal kleine
blokjes van hout ertussen, was een voorbeeld hoe het rad al lange tijd
functioneerde voor het gemalen koren. Vervolgens was het platstampen en alles
in de grote metalen bak werpen om het te gebruiken als olie in een klein glazen
potje. Net zo iets als jam die je in de glazen pot doet na het maken van de
zoete substantie. Mijn vraag of de olie ook bij de maaltijd kan worden gebruikt
werd met een 'nee" beantwoord. Weer iets wat ik verkeerd had benaderd,
maar de verdere uitleg van de man was interessanter. De olie in glazen potjes
gestopt werd verkocht om je huid mee in te smeren of het poetsen van onderdelen
van auto of fiets. Weer een ervaring rijker reden we ten slotte door het
centrum van het nabijgelegen dorp dat vrij druk te noemen was.
De markt was er dan wel niet, de parkeerplekken waren alle bezet met voertuigen, dat ons weinig interesseerden aangezien we geen parkeergeld in de automaat hoefde te werpen. Bij een grote rotonde waren de twee dorpen op minder dan een kilometer van elkaar gelegen, wat het makkelijker maakte om de gewenste richting te bepalen. Het dorp Laag Soeren was de richting die we gingen volgen en de oplossing was die uit de wegwijzers viel af te lezen. Helaas was de afslag bij het eerstvolgende dorp bepalend voor onze route, want ons doel bleek dichterbij te liggen als eerst gedacht bij de grote rotonde. Nog elf kilometer tot de Posbank was uiteindelijk maar een half uur trappen wat bergop moeilijker was voor mijn buurman. Een afsluitdrankje in ons einddorp bedaarde de gemoederen en was welkom na het zware trappen. Een beetje gegokt maar rond half drie weer terug was niet onmogelijk gezien het feit dat bergafwaarts het dorp binnenkomen een makkie was. Niet achterover gezeten van vermoeidheid in de aanwezige caféstoelen, maar nog steeds fier overeind twee drankjes gedronken!
De markt was er dan wel niet, de parkeerplekken waren alle bezet met voertuigen, dat ons weinig interesseerden aangezien we geen parkeergeld in de automaat hoefde te werpen. Bij een grote rotonde waren de twee dorpen op minder dan een kilometer van elkaar gelegen, wat het makkelijker maakte om de gewenste richting te bepalen. Het dorp Laag Soeren was de richting die we gingen volgen en de oplossing was die uit de wegwijzers viel af te lezen. Helaas was de afslag bij het eerstvolgende dorp bepalend voor onze route, want ons doel bleek dichterbij te liggen als eerst gedacht bij de grote rotonde. Nog elf kilometer tot de Posbank was uiteindelijk maar een half uur trappen wat bergop moeilijker was voor mijn buurman. Een afsluitdrankje in ons einddorp bedaarde de gemoederen en was welkom na het zware trappen. Een beetje gegokt maar rond half drie weer terug was niet onmogelijk gezien het feit dat bergafwaarts het dorp binnenkomen een makkie was. Niet achterover gezeten van vermoeidheid in de aanwezige caféstoelen, maar nog steeds fier overeind twee drankjes gedronken!